Кондaкъ д7

Бyрю внyтрь и4мущіи помышлeній сумни1тельныхъ, но съ и4скреннимъ покаsнніемъ притекaющіи къ твоемY неизречeнному млcрдію, њдержи1міи піsнственною стрaстію, получaютъ и3сцэлeніе, и3 и3з8 глубины2 сeрдца вопію1тъ рождeнному t тебЁ сп7си1телю нaшему: Ґллилyіа.