Кондaкъ ‹

Сп7си1тельнw п0стными сёzвъ слезaми, ждeтъ въ рaдости стaрецъ t дв7ы вэщaніе: ты2 ск0ро, люби1миче, бyдеши съ нaми. И# д¦омъ пок0енъ, въ жив0мъ ўповaніи, tх0дъ св0й t мjра предуготовлsетъ. Ўстaвъ сво6й моли6твенный и3 наставлeніz храни1ти сирHтъ свои1хъ џнъ поучaетъ: t днeсь вaмъ бlгaz є3ди1на хранeніе: вы2 мн0гіz пeстуны и4мате, чaда, nтeцъ же не бyдетъ рaзвэ менE, на гр0бэ моeмъ и3щи1те tрaды, и3 въ нyждахъ и3 въ ск0рбэхъ и3ди1те ко мнЁ: и3 вёрую, дaстъ вaмъ гDь ўтэшeніе, да при1снw восх0дитъ t вaсъ є3мY пёніе: Ґллилyіz.